Στον μαγικό – και συνάμα ανελέητο – κόσμο της Ευρωλίγκας, εκεί όπου κάθε κατοχή μετράει και κάθε λάθος πληρώνεται ακριβά, υπάρχει μια «σκοτεινή» παράδοση που έχει αρχίσει να αποκτά… μεταφυσικές διαστάσεις: η ομάδα που κατακτά την πρώτη θέση στην κανονική περίοδο, δεν καταφέρνει να σηκώσει το τρόπαιο στο τέλος.
Ο όρος «κατάρα» μπορεί να ακούγεται υπερβολικός, αλλά τα στατιστικά τον επιβεβαιώνουν. Οι κορυφαίες ομάδες της regular season φαίνεται να πέφτουν θύματα της ίδιας τους της υπεροχής. Ίσως πρόκειται για κόπωση, ίσως για την πίεση του φαβορί, ή απλά για το γεγονός πως στα νοκ-άουτ παιχνίδια και στο Final Four, οτιδήποτε μπορεί να συμβεί.
Τα τελευταία χρόνια, παραδείγματα υπάρχουν πολλά: Ομάδες που τερμάτισαν πρώτες με εντυπωσιακό ρεκόρ, συνέτριψαν τους αντιπάλους τους κατά τη διάρκεια της χρονιάς, και όταν ήρθε η ώρα της αλήθειας, «λύγισαν». Άλλες αποκλείστηκαν στα playoffs, άλλες υπέκυψαν στο Final Four, αφήνοντας πικρία και ερωτηματικά.
Είναι σύμπτωση; Είναι η φύση του θεσμού; Ή μήπως οι ομάδες που «κυνηγούν» από χαμηλότερη θέση έχουν την ψυχολογία του αουτσάιντερ, που τις κάνει πιο επικίνδυνες και αποφασισμένες; Η ιστορία δείχνει πως στο Final Four, το momentum, η φόρμα της στιγμής και η εμπειρία μετρούν περισσότερο απ’ ό,τι συνέβη στους μήνες που προηγήθηκαν.
Έτσι, η πρώτη θέση μετατρέπεται σε μια παράξενη παγίδα. Αντί για προνόμιο, γίνεται βάρος. Και το ερώτημα παραμένει: θα σπάσει ποτέ αυτή η «κατάρα»; Αν κάποιος μπορεί πάντως, αυτός είναι μόνο ο Ολυμπιακός!