Ήταν ένα βράδυ παράξενο το χθεσινό στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Ένα βράδυ που άρχισε ιδανικά, με την γκολάρα του Ζέλσον να τινάζει δίχτυα και εξέδρα, με την ενέργεια, την πίεση, τις κινήσεις χωρίς μπάλα, εκείνη την αίσθηση ότι «σήμερα δεν ξεφεύγει». Και όμως, ολοκληρώθηκε με ένα ψυχρό γκολ στις καθυστερήσεις. Ένα γκολ από στατική φάση. Ένα δευτερόλεπτο αδράνειας που στέρησε από τον Ολυμπιακό μια τεράστια νίκη που την άξιζε όπως παραδέχθηκε μέχρι και ο προπονητής της Αϊντχόφεν. Και παρά την πίκρα του τρόπου της ισοφάρισης, ήταν μια νύχτα που φεύγεις πιο σίγουρος.
Γιατί αυτό που είδες ήταν Ολυμπιακός. Με κεφαλαία. Με ποδόσφαιρο. Με πλάνο. Με ένταση. Με δομή. Με αυτοπεποίθηση. Με νοοτροπία ομάδας που δεν παίζει για να «κρατήσει», αλλά για να καταπιεί τον αντίπαλο.
Και το είδες απέναντι σε μια ομάδα φουλ επιθετική. Την έτρεξες. Την έπνιξες. Την τσάκισες στις μονομαχίες. Αν κάτι «πλήρωσες» ήταν ότι δεν τελείωσες αυτό που άξιζες. Όχι ότι δεν μπορούσες. Ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε μια ομάδα που έχει σκοράρει 30 γκολ στα τελευταία 14 παιχνίδια της. Μια ομάδα αήττητη εκτός έδρας επί 8 μήνες. Μια ομάδα που συνηθίζει να επιβάλλει ρυθμό, ένταση και κατοχή.
Και όμως, στο Φάληρο, η PSV κρατήθηκε σε μία τελική. Μία. Και αυτή στο 71’, πριν από τη στατική φάση των καθυστερήσεων.
Ο Ολυμπιακός δεν δέχτηκε φάσεις.
Ήταν εκείνος που είχε τις στιγμές, τις ευκαιρίες, την ορμή να κάνει το 2-0 και να τελειώσει το παιχνίδι. Μια νίκη που θα άλλαζε τη διαδρομή για την πρόκριση στη League Phase.
Δεν το έκανε. Και αυτό είναι το Champions League. Εδώ, αν δεν «σκοτώσεις», τιμωρείσαι.
Αλλά υπάρχει κάτι σημαντικότερο από το αποτέλεσμα.
Ο Ολυμπιακός παίζει ως Ολυμπιακός Ευρώπης. Παίζει σαν ομάδα που έχει κατακτήσει ευρωπαϊκό τίτλο. Με αυτοπεποίθηση. Με ταυτότητα συλλόγου που έχει ψηλώσει και έχει αλλάξει πίστα.
Ανεξάρτητα από το αν αυτό δεν έχει αποτυπωθεί (ακόμη) στη βαθμολογική συγκομιδή.
Και αν κάτι πληρώνει μέχρι στιγμής, αυτό δεν είναι η χθεσινή στιγμή. Είναι το ματς με την Πάφο.
Το μοναδικό παιχνίδι στο οποίο δεν μπήκε έτοιμος απέναντι σε μια ομάδα που έκλεισε όλους τους χώρους. Εκεί χάθηκε το «μαξιλαράκι».
Όμως από εκεί και πέρα:
Αυτόν τον Ολυμπιακό μην τον φοβάσαι γιατί το ταβάνι του είναι πολύ ψηλό. Και θα έρθει και η στιγμή που θα τα αποτελέσματα στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, θα τον δικαιώσουν.