Ο Ολυμπιακός γύρισε από το Μιλάνο με την τέταρτη φετινή του ήττα στην 11η αγωνιστική της EuroLeague, χωρίς να καταφέρει να φτάσει στην κορυφή με τέσσερις σερί νίκες, όμως η χθεσινή βραδιά δεν μπορεί να ερμηνευτεί με απλουστεύσεις ούτε με εύκολη γκρίνια. Η ομάδα είχε μπροστά της μια μεγάλη ευκαιρία, παρουσιάστηκε κατώτερη των στάνταρ της στο μεγαλύτερο κομμάτι του αγώνα, αλλά η εικόνα της δεν μπορεί να αποκοπεί από το γεγονός ότι δύο μέρες πριν έχασε ξανά τον παίκτη που περίμενε έναν χρόνο ολόκληρο. Ο Κίναν Έβανς ήταν έτοιμος να μπει στο rotation, έτοιμος να αποκαταστήσει την ισορροπία στην περιφέρεια, και ξαφνικά η ομάδα βρέθηκε πάλι μπροστά σε μια σκληρή πραγματικότητα. Αυτό δεν προσπερνιέται μέσα σε 48 ώρες. Και σίγουρα δεν αφήνει ανεπηρέαστη την ψυχολογία των παικτών.
Η αντίδραση που δείχνει χαρακτήρα
Κι όμως, μέσα σε αυτό το πλαίσιο, υπάρχει κάτι που οφείλουμε να κρατήσουμε. Ο Ολυμπιακός, παρότι ήταν εμφανώς επηρεασμένος για περίπου τριάντα πέντε λεπτά, παρότι δυσκολεύτηκε να βρει ρυθμό και παρότι δεν έβγαλε την ένταση που τον χαρακτηρίζει, έμεινε μέχρι το τέλος ζωντανός. Έφτασε το παιχνίδι στο σουτ, γύρισε από το -8, πάλεψε μέχρι την τελευταία επίθεση και θα μπορούσε ακόμη και να το πάρει με όλα όσα είχαν προηγηθεί. Δεν το άξιζε με βάση τη συνολική του εικόνα, αλλά το γεγονός ότι ούτε τώρα έσκυψε το κεφάλι, ότι δεν παράτησε το παιχνίδι, ότι δεν άφησε το ματς να του φύγει χωρίς προσπάθεια, είναι στοιχείο που μετράει. Είναι κάτι που δείχνει μέταλλο και θα χρειαστεί πολύ στη συνέχεια της χρονιάς.
Τα δυο βαρόμετρα που θα ανέβουν!
Την ίδια ώρα, ο Ολυμπιακός δεν έχει πάρει ακόμη αυτά που πραγματικά μπορεί από δύο παίκτες που καθορίζουν την επιθετική φυσιογνωμία της ομάδας. Ο Σάσα Βεζένκοφ, για πρώτη φορά μετά από σαράντα πέντε συνεχόμενα παιχνίδια, είχε μονοψήφιο αριθμό πόντων. Είναι ξεκάθαρο ότι σε αυτό το ξεκίνημα της σεζόν, δεν έχει φτάσει στα πραγματικά του στάνταρ. Όμως μιλάμε για παίκτη που έχει αποδείξει ποιος είναι και είναι θέμα χρόνου να πατήσει ξανά στο επίπεδο που όλοι γνωρίζουν. Ο Έβαν Φουρνιέ, που ταλαιπωρήθηκε στην αρχή της σεζόν και επέστρεψε πριν 2-3 ματς, μόλις χθες άρχισε να δείχνει ότι σιγά σιγά επανέρχεται, αλλά χρειάζεται λίγο ακόμη για να φτάσει και αυτός στα στάνταρ του που κάνουν τη διαφορά. Πρόκειται για δύο παίκτες κορυφαίας κλάσης και είναι δεδομένο ότι όσο περνάει ο χρόνος θα βγουν ακόμη πιο μπροστά, θα δώσουν λύσεις και θα αλλάξουν επίπεδο την ομάδα με τον τρόπο που μόνο εκείνοι μπορούν.
Με όλα αυτά, ο Ολυμπιακός είναι μια ανάσα από την κορυφή
Και εδώ βρίσκεται η ουσία της μεγάλης εικόνας. Ο Ολυμπιακός, με όλα αυτά τα δεδομένα, με μια σεζόν όπου δεν έχει αγωνιστεί ούτε μία φορά πλήρης, με ένα πρόγραμμα που τον έχει αναγκάσει να παίζει επανειλημμένα με έλλειμμα στον άσο, βρίσκεται στο 7-4 και μια ανάσα από την κορυφή. Αυτό δεν δείχνει πρόβλημα. Δείχνει δύναμη. Δείχνει ποιότητα. Δείχνει πόσο υψηλό είναι το ταβάνι αυτής της ομάδας και πόσα περιθώρια βελτίωσης υπάρχουν μπροστά. Φανταστείτε μόνο τι μπορεί να παρουσιάσει ο Ολυμπιακός όταν όλοι οι παίκτες αποδίδουν στο πραγματικό τους επίπεδο και όταν καλυφθεί —αναπόφευκτα και με τη σωστή επιλογή— το κενό στη θέση του οργανωτή.
Η συνέχεια απαιτεί ηρεμία και στήριξη
Σε τελική ανάλυση, η πορεία μιας σεζόν κρίνεται στην ενότητα και στη στήριξη, στην ικανότητα της ομάδας να διαχειρίζεται τις δύσκολες στιγμές, στην ηρεμία με την οποία βαδίζει από παιχνίδι σε παιχνίδι. Ο Ολυμπιακός έχει αποδείξει πολλές φορές ότι στις κρίσιμες στροφές στέκεται όρθιος και δίνει απαντήσεις. Και το ίδιο θα κάνει και τώρα, γιατί αυτή η ομάδα έχει ταυτότητα, έχει ποιότητα και έχει ανθρώπους που ξέρουν να σηκώνονται.
Όταν πρέπει, όπως πρέπει.