Η πρόσφατη συνέντευξη του Εβάν Φουρνιέ δεν είχε απλώς ενδιαφέρον μπασκετικό περιεχόμενο. Έριξε φως σε κάτι πολύ βαθύτερο: στο πώς βιώνουν οι κορυφαίοι αθλητές το περιβάλλον του Ολυμπιακού και, κυρίως, στο πώς αντιλαμβάνονται τον άνθρωπο που βρίσκεται πίσω από την αγωνιστική ταυτότητα της ομάδας. Οι τοποθετήσεις του Γάλλου σταρ επιβεβαίωσαν αυτό που για καιρό προσπαθούν να θολώσουν συγκεκριμένα κέντρα: ότι ο Γιώργος Μπαρτζώκας λειτουργεί ως καταλύτης σε έναν Ολυμπιακό που κυριαρχεί, εξελίσσεται και διαμορφώνει μια κουλτούρα νικητή που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης.
Το δέσιμο ενός σταρ με τον Ολυμπιακό
Ο Φουρνιέ δεν μίλησε ούτε με υπερβολή ούτε με διάθεση εντυπωσιασμού. Μίλησε με ειλικρίνεια για τον τρόπο που ο προπονητής του επηρεάζει το παιχνίδι και το πώς το περιβάλλον του Ολυμπιακού τον έκανε να ξαναβρεί το πάθος του για το μπάσκετ. Μίλησε για ένα κλίμα που τον αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή και για μια συνεργασία που δεν την αντιμετωπίζει ως «σταθμό», αλλά ως κάτι πολύ βαθύτερο: μια σχέση που τον κάνει να θέλει να ολοκληρώσει εδώ την καριέρα του.
Και όταν ένας αθλητής τέτοιου επιπέδου μιλά με τέτοια σαφήνεια, δεν περιγράφει απλώς μια προσωπική εμπειρία. Περιγράφει την πραγματικότητα ενός οργανισμού.
Η κυριαρχία που ενοχλεί
Γιατί αυτή η πραγματικότητα είναι που γεννά και την επικοινωνιακή στοχοποίηση του Μπαρτζώκα. Όχι επειδή υπάρχει κάποια πραγματική αδυναμία στο έργο του, αλλά επειδή η επιρροή του έχει αποτυπωθεί σε αριθμούς που δεν χωρούν παρερμηνείες: από την πτώση του «φάρου» το 2021 έως σήμερα, ο Ολυμπιακός έχει κατακτήσει 10 από τους 12 εγχώριους τίτλους, την ώρα που ο Παναθηναϊκός έχει μείνει στους δύο. Στο ίδιο διάστημα, το ισοζύγιο νικών στα ντέρμπι γράφει 30–12, με ένα σερί 14–0 που καθόρισε μονομερώς το τοπίο του ελληνικού μπάσκετ. Και όταν το πλαίσιο μεταφέρεται στην Ευρωλίγκα, όπου δεν υπάρχουν δικαιολογίες περί διαιτησιών και εγχώριων παραγόντων, η εικόνα γίνεται ακόμη πιο αποκαλυπτική: 9–0 επί του Παναθηναϊκού με ξένους διαιτητές.
Ο κορυφαίος που στοχοποιείται επειδή… είναι κορυφαίος
Πρόκειται για μια μορφή κυριαρχίας που δεν επιτρέπει εύκολες εξηγήσεις, ούτε αφήνει χώρο για επικοινωνιακά τεχνάσματα. Και ακριβώς επειδή ο Μπαρτζώκας βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της πορείας, γίνεται ταυτόχρονα και ο βασικός στόχος. Ο κορυφαίος Έλληνας προπονητής — και ένας από τους κορυφαίους της Ευρώπης — δεν κρίνεται για το τακτικό του έργο από όσους τον πολεμούν. Κρίνεται για αυτό που αντιπροσωπεύει: έναν Ολυμπιακό που ξαναβρήκε σταθερότητα, ταυτότητα και ανωτερότητα.
Γιατί οι δηλώσεις Φουρνιέ έχουν τόσο βάρος
Εδώ ακριβώς αποκτούν ιδιαίτερο βάρος οι δηλώσεις του Φουρνιέ. Όχι επειδή εξυμνούν τον Μπαρτζώκα, αλλά επειδή εξηγούν. Εξηγούν γιατί κορυφαίοι παίκτες επιλέγουν τον Ολυμπιακό. Εξηγούν γιατί εντάσσονται σε ένα περιβάλλον που τους κάνει να νιώθουν «ζωντανοί» ξανά. Εξηγούν γιατί η ομάδα έχει σταθερή αγωνιστική ταυτότητα, δομή, πλάνο και καθαρή φιλοσοφία. Και τελικά, εξηγούν γιατί η στοχοποίηση του Μπαρτζώκα είναι τόσο έντονη: γιατί ο αντίκτυπος της δουλειάς του είναι αδύνατον πλέον να κρυφτεί.
Μια δήλωση που αποδομεί ολόκληρα αφήγηματα
Όταν ένας σταρ του ΝΒΑ δηλώνει πως θέλει να τελειώσει την καριέρα του στον Ολυμπιακό, αυτό δεν είναι απλώς τιμή για τον σύλλογο. Είναι επιβεβαίωση ότι ο οργανισμός λειτουργεί σε ένα επίπεδο που κανείς δεν μπορεί να διαστρεβλώσει όσο κι αν προσπαθήσει. Και είναι ακόμη ένα καίριο πλήγμα σε ένα αφήγημα που εδώ και χρόνια αναζητά τρόπους να υποβαθμίσει τον ρόλο του ανθρώπου που έχτισε τη σύγχρονη μορφή αυτής της ομάδας.
Το συμπέρασμα πίσω από όλα
Οι δηλώσεις Φουρνιέ, με άλλα λόγια, δεν ήταν μια απλή συνέντευξη. Ήταν ένα ακόμη κομμάτι της εικόνας που αποδεικνύει γιατί ο Μπαρτζώκας στοχοποιείται και γιατί ο Ολυμπιακός συνεχίζει να βαδίζει σταθερά στη δική του, ξεκάθαρη πραγματικότητα: αυτή της κορυφής.
Στις λέξεις του Φουρνιέ καθρεφτίζεται ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα.