Άλλο ένα παιχνίδι Κυπέλλου ο Μεντιλίμπαρ το διαχειρίστηκε όπως και τα προηγούμενα. Με αρκετές αλλαγές, δίνοντας τον απαιτούμενο χρόνο και ρυθμό στο μεγαλύτερο κομμάτι του ρόστερ. Και δη, σε αυτούς που τον χρειάζονταν. Την ίδια ώρα, οι ποδοσφαιριστές του είχαν την απαιτούμενη σοβαρότητα. Δεν το είδαν ως αγγαρεία, το διασκέδασαν και άρπαξαν την ευκαιρία τους. Θα ακολουθήσουν και άλλες, όμως. Το γνωρίζουν οι ίδιοι, όπως και ο προπονητής τους.
Το τελικό 6-0 δεν μου λέει πολλά, αυτό που μου λέει περισσότερα είναι η διάθεση. Όπως και το ότι έκαναν τον κόσμο να φύγει χαρούμενος, το γεγονός πως δεν σταμάτησαν. Σεβασμός και fair play είναι να παίζεις ως το τέλος. Σέβεσαι τον αντίπαλο, σέβεσαι τον κόσμο σου, σέβεσαι το ποδόσφαιρο.
Για τον Γιαζίτσι τα έχουμε πει πολλάκις. Η ποιότητά του ξεχειλίζει, τα «γλυκά» του πόδια φέρνουν γκολ και ο ίδιος θεωρώ πως από το νέο έτος θα πάρει ακόμη περισσότερο χρόνο συμμετοχής. Ο Σιπιόνι αυτή τη φορά ήταν μετρημένος, χωρίς να χάνει τη θέση του και αυτό τον βοήθησε να μην κάνει υπερβολές, ούτε πιο σκληρά μαρκαρίσματα. Προσαρμόζεται καλύτερα στα ευρωπαϊκά δεδομένα όσο περνά ο χρόνος και όσο παίρνει χρόνο…
Ο Γιάρεμτσουκ είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο, ένα «παιδί» ψυχολογίας. Όταν νιώθει στα καλύτερά του, μπορεί να κάνει πράγματα αδιανόητα. Όταν νιώθει να έχει γκίνια, μπορεί να σπαταλήσει πολλές στιγμές. Το γεγονός, όμως, πως οι συμπαίκτες του τον βοηθούν και τον στηρίζουν, τον κάνει ακόμη πιο δυνατό. Πήρε και ζεστό χειροκρότημα από τον κόσμο, αφού τον γουστάρει!
Ένας παρεξηγημένος παίκτης είναι ο Νασιμέντο. Λόγω της κορμοστασιάς του, εξαιτίας του ότι ο Ολυμπιακός προχώρησε με αυτή την επιλογή για τον άξονα. Ο ίδιος, πάντως, δουλεύει αρκετά στις προπονήσεις και μέσα στα παιχνίδια τον βλέπεις να βάζει στοιχεία που θέλει ο Βάσκος.