Ο Τάιλερ Ντόρσεϊ δεν έκανε απλώς μια πάσα. Έδωσε το στίγμα μιας νέας εκδοχής του εαυτού του. Στο καθοριστικό σημείο του αγώνα με τη Μακάμπι, όταν όλα έδειχναν ότι έχουν γλιστρήσει από τα χέρια του Ολυμπιακού, ο διεθνής γκαρντ πήρε την μπάλα και… έκανε το πιο ώριμο πράγμα που μπορεί να κάνει ένας σκόρερ: να μη σουτάρει.
Πήρε σωστά το σκριν του Βεζένκοβ, διάβασε την αλλαγή στην άμυνα, πάτησε γερά, και αντί να ψάξει το δικό του σουτ, έσπασε την μπάλα την κατάλληλη στιγμή στον συμπαίκτη του για το καθοριστικό προβάδισμα του Θρύλου. Μία ασίστ πουήταν η απόδειξη της αλλαγής του. Ήταν το κερασάκι στην τούρτα μιας συνολικά ώριμης εμφάνισης, όπου ο Ντόρσεϊ απέδειξε πως φέτος παίζει για κάτι περισσότερο από τους αριθμούς του. Γιατί ο φετινός Ντόρσεϊ παίζει για την ομάδα. Παίζει για τα λεφτά που παίρνει, ναι και το κάνει δικαιώνοντας κάθε ευρώ.
Παίζει όμως και για την εμπιστοσύνη που του δείχνει ο Μπαρτζώκας, για τη θέση του στον Ολυμπιακό, για τη φανέλα που φέτος δείχνει να τη φορά με επίγνωση.
Η ωριμότητα του φαίνεται σε κάθε κατοχή, σε κάθε επιλογή που δεν είναι βιαστική, σε κάθε πάσα που μετατρέπει μια ατομική φάση σε ομαδική επιτυχία.
Και φυσικά, ο Ντόρσεϊ δεν ήταν μόνος του.
Αυτή η ανατροπή στο Βελιγράδι δεν γράφτηκε από έναν, αλλά από μια τετράδα παικτών. Ο Μιλουτίνοφ, το καλύτερο «πεντάρι» της Ευρώπης, δίνει κάθε βράδυ μαθήματα θέσης, σωμάτων και ψυχής. Δε χρειάζεται να πεις πολλά: το βλέπεις στο βλέμμα του όταν βουτάει για κάθε ριμπάουντ, στο κορμί του όταν μαρκάρει δύο και τρεις αντιπάλους, στο ποσοστό του από τις βολές που θυμίζει περιφερειακό. Είναι η δύναμη που επιβάλλεται χωρίς φωνές και δεν έχει αντίπαλο.
Ο Βεζένκοβ, ο φυσικός ηγέτης, ήταν και χθες ο MVP που όλοι γνωρίζουν. Με την ακρίβεια του sniper, την κίνηση χωρίς την μπάλα, το ένστικτο που δεν διδάσκεται. Εκεί που άλλοι λυγίζουν, ο Σάσα ξέρει να μυρίζεται το αίμα και να τελειώνει τη δουλειά.
Και ανάμεσά τους, ο Τάισον Γουόρντ. Ο παίκτης που δεν κάνει ποτέ φασαρία, αλλά κάνει πάντα τη διαφορά. Στα κρίσιμα λεπτά, βάζει το χέρι, παίρνει το ριμπάουντ, καρφώνει ή ευστοχεί στο σουτ που ισορροπεί το ματς. Είναι η σιωπηλή ασφάλεια και αποτελεί την καλύτερη μεταγραφή των Πειραιωτών.
Μαζί, αυτοί οι τέσσερις χθες συνέθεσαν την απόλυτη ισορροπία: δύναμη, μυαλό, προσωπικότητα και πίστη.
Ο Ντόρσεϊ βάζει το μυαλό πριν από το χέρι. Ο Μιλουτίνοφ τη θέληση πριν από το ύψος.
Ο Βεζένκοβ τη συγκέντρωση πριν από το ένστικτο. Ο Γουόρντ την ουσία πριν από την εικόνα.
Μια ομάδα που έζησε στο χθεσινό φινάλε, όχι χάρη στις εκλάμψεις, αλλά από τις σωστές αποφάσεις.
Και η ασίστ του Τάιλερ Ντόρσεϊ ήταν απλώς η πιο καθαρή απόδειξη. Η ασίστ της αλλαγμένης νοοτροπίας.