Υπάρχουν φάσεις που διαρκούν ελάχιστα, αλλά κάποιοι επιχειρούν να τις τραβήξουν από τα μαλλιά για όσο χρειαστεί ώστε να στηθεί το αφήγημα. Η επαναφορά του Τάιλερ Ντόρσεϊ στα τελευταία δευτερόλεπτα του αγώνα με τη Βίρτους είναι μία από αυτές. Μια απλή φάση, ένα καθαρό βίντεο, ένας ξεκάθαρος κανονισμός και, παρ’ όλα αυτά, μια συντονισμένη προσπάθεια να παρουσιαστεί κάτι ανύπαρκτο ως…σκάνδαλο.
Από το βράδυ του αγώνα, το SDNA και όσοι ακολούθησαν τον ίδιο δρόμο, επέμειναν να μιλούν για παράβαση πέντε δευτερολέπτων από τον γκαρντ του Ολυμπιακού. Χρονόμετρα μετρήθηκαν όπως βόλευε, στιγμιότυπα απομονώθηκαν επιλεκτικά. Το πρόβλημα για όσους επένδυσαν σε αυτή την ιστορία είναι ότι ούτε η εικόνα, ούτε ο κανονισμός τους δικαιώνουν.
Ο Ντόρσεϊ επαναφέρει την μπάλα εντός του προβλεπόμενου χρόνου. Στην EuroLeague, τα πέντε δευτερόλεπτα μετρούν από τη στιγμή που η μπάλα τίθεται στη διάθεση του παίκτη μέχρι να φύγει από τα χέρια του, όχι με βάση ένα γενικό χρονόμετρο που χρησιμοποιείται αποσπασματικά για να στηριχτεί ένα αφήγημα. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στο βίντεο. Δεν υπάρχει παράβαση. Δεν υπάρχει «γκρίζα ζώνη». Υπάρχει απλώς μια πραγματικότητα που δεν εξυπηρετεί τη γραμμή.
Και εδώ ακριβώς αρχίζει το πραγματικά ενδιαφέρον κομμάτι της φάσης. Γιατί ενώ κάποιοι φώναζαν για κάτι που δεν συνέβη, επέλεξαν να αγνοήσουν πλήρως αυτό που όντως συνέβη και αυτός που είχε κάθε λόγο να διαμαρτύρεται ήταν ο Ολυμπιακός.
Στην επαναφορά, ο Βιλντόζα, πρώην παίκτης του Ολυμπιακού και νυν της Βίρτους, στην προσπάθειά του να περιορίσει την ορατότητα του Ντόρσεϊ και να καθυστερήσει σκόπιμα την εκτέλεση, πατά καθαρά τη γραμμή. Η φωτογραφία το αποτυπώνει χωρίς περιθώριο αμφισβήτησης. Πρόκειται για παράβαση που στην EuroLeague, ειδικά στα τελευταία λεπτά ενός αγώνα, δεν αντιμετωπίζεται ως λεπτομέρεια.
Ο κανονισμός είναι σαφής: σε περιπτώσεις όπου ο αμυντικός παραβιάζει τη γραμμή με σκοπό να καθυστερήσει σκόπιμα την επαναφορά ή να εμποδίσει με πρόθεση τον παίκτη, μπορεί να επιβληθεί μέχρι και τεχνική ποινή. Με απλά λόγια, αν εφαρμοζόταν ο κανονισμός, ο Ολυμπιακός θα είχε δικαίωμα σε ελεύθερη βολή και κατοχή, κάτι που θα μπορούσε να είχε τελειώσει το παιχνίδι χωρίς καμία απολύτως αγωνία.
Αυτή είναι η ουσία της φάσης. Όχι τα «πέντε δευτερόλεπτα» που δεν υπήρξαν ποτέ. Αυτή όμως είναι και η πλευρά που εξαφανίστηκε από το ρεπορτάζ όσων προτίμησαν να χτίσουν ιστορία πάνω σε ένα ψέμα, παρά να σταθούν σε μια εικόνα που χαλούσε το αφήγημα.
Όταν μια ξεκάθαρη παράβαση θάβεται και μια ανύπαρκτη κατασκευάζεται, δεν μιλάμε για απλό λάθος. Μιλάμε για συνειδητή προσπάθεια αλλοίωσης της πραγματικότητας. Και όσο κι αν επαναλαμβάνεται, η αλήθεια παραμένει πεισματικά ίδια: ο Ντόρσεϊ δεν έκανε παράβαση, οι διαιτητές δεν «χάρισαν» τίποτα στον Ολυμπιακό και εκείνοι που αδικήθηκαν στη φάση ήταν οι «ερυθρόλευκοι».
Τα υπόλοιπα είναι απλώς θόρυβος. Και όσο πιο δυνατός γίνεται, τόσο πιο εύκολα αποκαλύπτεται ο ρόλος όσων τον παράγουν.
Και όταν αυτό γίνεται επαναλαμβανόμενα, με τον ίδιο στόχο και το ίδιο μοτίβο, τότε η λέξη είναι μία: προπαγάνδα.
Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά ή κατακαλόκαιρο, δεν έχει σημασία. Για κάποιους, το αφήγημα πρέπει να δουλεύει διαρκώς. Ακόμα κι αν για άλλη μια φορά, καταλήγει να τους εκθέτει.