Το βράδυ του Σαββάτου στο «Γ. Καραϊσκάκης» ήταν διδακτικό. Όχι μόνο γιατί ο Ολυμπιακός πήρε μια ακόμη νίκη, αλλά γιατί είδαμε –για άλλη μια φορά– πώς το ίδιο ποδοσφαιρικό περιστατικό μπορεί να έχει… δύο ερμηνείες, αναλόγως το ποιος βρίσκεται στην περιοχή.
Στο 45+ του πρώτου ημιχρόνου, μετά από παρατεταμένο τράβηγμα του Αλβάρο στον Μέχντι Ταρέμι, δεν υποδείχθηκε η καταφανέστατη παράβαση μέσα στην περιοχή. Ο Γερμανός διαιτητής Ζίμπερτ και το VAR έδειξαν «παίζεται», κλείνοντας τα μάτια σε μια ξεκάθαρη φάση που θα έπρεπε να οδηγήσει στη λευκή βούλα.
Λίγες μόλις ημέρες πριν, στο Παναθηναϊκός – Αστέρας Τρίπολης, η ίδια φάση –με τον Σφιντέρσκι στη θέση του Ταρέμι– είχε άλλη ερμηνεία. Εκεί, ο Τζήλος, μετά από υπόδειξη του VAR Παπαδόπουλου, σφύριξε πέναλτι και ο Παναθηναϊκός άνοιξε το σκορ. Τότε, η οδηγία ήταν ξεκάθαρη: «το VAR πρέπει να παρέμβει».
Μάλιστα, ο αρχιδιαιτητής Στεφάν Λανουά είχε βγει δημόσια να επιβεβαιώσει πως το πέναλτι του Σφιντέρσκι δόθηκε σωστά, εξηγώντας με απόλυτη σαφήνεια:
«Κατά τη διάρκεια εκτέλεσης κόρνερ, στο πρώτο δοκάρι ο αμυντικός του Αστέρα υποπίπτει σε καθαρό φάουλ, κρατώντας τον αντίπαλό του ενώ η μπάλα είναι εντός παιχνιδιού. Έχοντας αυτή τη συμπεριφορά, ο αμυντικός παίρνει το ρίσκο να καταλογιστεί πέναλτι – κάτι που περιμέναμε. Αν ο διαιτητής δεν μπορέσει να δει το περιστατικό κατά τη διάρκεια του αγώνα, το VAR πρέπει να παρέμβει και να τον καλέσει σε on-field review».
Κι όμως, μία εβδομάδα μετά, όταν η φάση είναι καρμπόν και το γήπεδο γράφει «Καραϊσκάκης», η σφυρίχτρα σιωπά. Το VAR δεν καλεί τον διαιτητή, το replay χάνεται στη μετάφραση και η “ισονομία” μένει πάλι στα χαρτιά.
Δύο φάσεις. Ίδιο ποδόσφαιρο, ίδιο μαρκάρισμα, ίδια στιγμή του αγώνα. Μοναδική διαφορά; Η συνέπεια στην κρίση.
Κι όσο αυτή η «λεπτομέρεια» συνεχίζει να καθορίζει αποφάσεις, τόσο η αξιοπιστία του ελληνικού ποδοσφαίρου θα βγαίνει… offside.