Στο μπάσκετ μετράνε οι αριθμοί, οι άμυνες, τα μεγάλα σουτ. Όμως αυτό που μένει δεν είναι ποτέ τα νούμερα. Είναι η ψυχή. Και τη βραδιά της πρόκρισης κόντρα στη Λιθουανία, ο Κώστας Παπανικολάου το απέδειξε με τον πιο απλό τρόπο: με λόγια που ξεπερνούν το παιχνίδι.
Ο αρχηγός του Ολυμπιακού και της Εθνικής δεν μίλησε σαν παίκτης, αλλά σαν καθρέφτης της κοινωνίας μας. Υπενθύμισε ότι δεν γίνεται να ζητάμε από τα παιδιά μας να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι, όταν οι ίδιοι πρώτοι τα διαλύουμε. Δεν γίνεται να καταγγέλλουμε την τοξικότητα και την ίδια στιγμή να βουτάμε μέσα της. Ένα μήνυμα καθαρό, που αγγίζει τις κερκίδες αλλά και την καθημερινότητά μας: αλλάξτε τρόπο σκέψης, δείτε το θετικό, γιατί αλλιώς δεν υπάρχει μέλλον.
Τα λόγια του δεν έμειναν μόνο στα στενά όρια του μπάσκετ. Αφορούν την οπαδική βία, την απουσία σεβασμού, την κοινωνία που παλεύει με το δηλητήριο της πόλωσης. Ο Παπανικολάου απέδειξε ότι μπορεί να είναι κάτι πολύ περισσότερο από αρχηγός ομάδας. Μπορεί να είναι φωνή συνείδησης. Οι κουβέντες του δεν ανήκουν μόνο στα γήπεδα. είναι υλικό που πρέπει να ακουστεί σε κάθε χώρο που διαμορφώνει νέους ανθρώπους. Γιατί δεν μίλησε για τακτικές και σχήματα, αλλά για το πιο σπάνιο πράγμα στον αθλητισμό, τις αξίες που δείχνουν τον δρόμο για το αύριο.
Κι αν ο Παπανικολάου έδειξε το κοινωνικό του πρόσωπο, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο θύμισε τι σημαίνει ηγεσία μέσα στα αποδυτήρια. Αμέσως μετά τη μεγάλη νίκη είπε το αυτονόητο που όμως λίγοι τολμούν να πουν: «Δεν πετύχαμε τίποτα ακόμα, έχουμε άλλο ένα παιχνίδι». Έτσι απλά. Καμία χαλάρωση, κανένας εφησυχασμός.
Μόνο πείνα για το επόμενο βήμα, για τη μάχη με την Τουρκία.