Ο Ολυμπιακός πραγματοποίησε μία από τις πιο γεμάτες εμφανίσεις του τα τελευταία χρόνια σε ευρωπαϊκό παιχνίδι, αλλά κατάφερε να πάρει μόλις έναν βαθμό κόντρα σε μια αντίπαλο που τη… μηδένισε. Απέναντι σε μια ομάδα που πρέπει να έχει κάτι μήνες να μείνει στο μηδέν, την οποία παραλίγο να κρατήσει το σύνολο του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ.
Το αγωνιστικό σχέδιο, η προσήλωση σε αυτό αλλά και η διαχείριση άγγιξαν το τέλειο. Ο Ολυμπιακός ήταν ιδανικά στημένος στο γήπεδο, με την απαραίτητη αγωνιστική ένταση και με τη σωστή στόχευση στον αντίπαλο. Σημάδεψε την αμυντική της γραμμή, την οποία δεν την λες και την πιο σταθερή, της έκοψε το παιχνίδι από τα φτερά και εξουδετέρωσε τον κινητήριο μοχλό, Σαϊμπαρί. Οι παίκτες έπαιρναν τις μονομαχίες, έβαζαν τους Ποντένσε-Ζέλσον στην εξίσωση και το 1-0 δεν άργησε να έρθει, με τρόπο μάλιστα φανταστικό.
Ο κόσμος ήταν για τα καλά στην εξίσωση, η PSV έμοιαζε να έχει απορυθμιστεί και θύμιζε την καλοδουλεμένη ομάδα που βλέπουμε μόνο σε μικρές συνεργασίες στο δικό της μισό. Τρόπο δημιουργίας φάσεων δεν μπορούσαν να βρουν, το κάθετο παιχνίδι δεν υπήρχε και ο Ολυμπιακός ανέβαζε γραμμές, τέμπο και πίεση. Το πρέσινγκ λειτουργούσε συντονισμένα, οι Πειραιώτες ένιωθαν ανώτεροι στο χορτάρι και ήταν. Το 11-3 στις τελικές του πρώτου μέρους αποτυπώθηκε μόλις σε 1-0, οι Ορτέγκα-Πιρόλα ήταν συγκινητικοί, το Γκαρθία-Μουζακίτης περιόριζε το παιχνίδι από τον άξονα, ενώ κανείς δεν υστερούσε.
Το δεύτερο μέρος ξεκινά και οι Ολλανδοί προσπαθούν να δημιουργήσουν κάθετα. Δεν το καταφέρνουν, ο Μπος κάνει τέσσερις γρήγορες αλλαγές για φρεσκάρισμα αλλά δεν βλέπει ανταπόκριση. Διότι από το 55′ και μετά ο Ολυμπιακός συνεχίζει να πηγαίνει τον αγώνα εκεί που θέλει ακριβώς. Ψάχνει με σωστό ποδόσφαιρο το δεύτερο γκολ, έχει τις τελικές και το δοκάρι, έχει όλες τις προϋποθέσεις για να κλειδώσει το τρίποντο. Ωστόσο, δεν το κάνει. Ιδιαίτερα στις πολλές προϋποθέσεις και στους αρκετούς κενούς χώρους, δεν έχει την σωστή απόφαση κυρίως λόγω κόπωσης.
Ο Μεντιλίμπαρ φρεσκάρει τον άξονα με Νασιμέντο, μετέπειτα βάζει τον Ταρέμι για να κρατήσει χαμηλά τα αντίπαλα στόπερ και κλείνει με Κοστίνια, Σιπιόνι. Ο πρώτος κυρίως ανταποκρίνεται, οι άλλοι τρεις έχουν καλές και κακές στιγμές αλλά αυτό δεν δείχνει να επηρεάζει την εικόνα του αγώνα. Παρά μόνο, δίνει τη δυνατότητα στην PSV να πάρει μέτρα όπως είναι φυσιολογικό, αλλά περνάνε… 90 λεπτά χωρίς οι οπαδοί της να φωνάξουν έστω σε μια φάση. Έρχονται πολλά και συνεχόμενα λάθη στο φινάλε, τα οποία με λίγο παραπάνω σκέψη και ψυχραιμία θα είχαν αποφευχθεί. Δεν γίνεται και από το πουθενά, σε μια στιγμή που δεν είναι καν ευκαιρία αλλά… αναμπουμπούλα, τα πάντα παγώνουν.
Ο Ολυμπιακός πετάει δύο βαθμούς. Άλλους δύο. Έχει δύο, θα έπρεπε να έχει 6, θα μπορούσε σίγουρα να έχει 4. Τελικά, μένει χαμηλά και οι πιθανότητες πρόκρισης μειώνονται δραματικά. Σε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις του, βάσει του επιπέδου του Champions League και του αντιπάλου, τα τελευταία 4-5 χρόνια στην Ευρώπη, οι Πειραιώτες μένουν στον… άσσο. Χωρίς να έχουν καταλάβει πώς, αδικώντας κατάφορα τον εαυτό τους. Σε τι ελπίζουν πλέον; Σε 3 νίκες! Είναι εύκολο να έρθουν; Όπως αποδεικνύεται, όχι καθώς η League Phase είναι σκληρή και μπορεί να σου τιμωρήσει… μισό λάθος. Ας συνεχίσουν ανάλογα, όμως και το συζητάμε ξανά στο φινάλε. Διότι όσα γαμώτο και κρίμα να πούμε, όση στεναχώρια και να υπάρχει, δεν μπορείς να έχεις παράπονα από κανέναν. Τα έδωσαν όλα και κάτι παραπάνω, αλλά το ποδόσφαιρο τους γύρισε την πλάτη…
«Ήμασταν τυχεροί, δεν δικαιούμασταν τον βαθμό. Ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος, άξιζε τη νίκη, αλλά είμαι χαρούμενος με τον βαθμό στο τελευταίο λεπτό». Κλείνω με την ειλικρινή δήλωση του Πίτερ Μπος…