Υπάρχουν φορές που η εμμονή ξεπερνά τα όρια της λογικής. Και όποιος ρίξει μια ματιά στο «πράσινο» επικοινωνιακό περιβάλλον, θα το διαπιστώσει χωρίς δεύτερη σκέψη. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει γίνει για κάποιους… μόνιμη σκέψη. Κερδίζει ή χάνει, μιλάει ή σωπαίνει, βρίσκεται ή όχι στο προσκήνιο — πάντα θα βρουν τρόπο να τον βάλουν στο στόχαστρο. Δεν αντέχουν να βλέπουν τη σταθερότητα, τη σοβαρότητα και το έργο του.
To γνωστό μέσο, έχει πια ξεφύγει. Κάθε φορά που ο Παναθηναϊκός παραπαίει, κάθε φορά που το αγωνιστικό του πρόβλημα δεν μπορεί να κρυφτεί, οι «μηχανισμοί» στρέφουν τη συζήτηση αλλού. Πάντα προς τον Ολυμπιακό. Πάντα προς τον Μπαρτζώκα. Γιατί; Επειδή δεν μπορούν να χωνέψουν ότι ο άνθρωπος αυτός, ο μοναδικός Έλληνας που κατέκτησε την Ευρωλίγκα με ελληνική ομάδα, συνεχίζει να εμπνέει, να εξελίσσεται και να κρατά τον Θρύλο σταθερά στην ελίτ της Ευρώπης.
Από τον ιδιοκτήτη τους μέχρι το γνωστό «γραφείο τύπου» του διαδικτύου, που επιβιώνει με clickbait και δηλητήριο, όλοι έχουν βρει τον κοινό τους στόχο. Τον άνθρωπο που έχει χτίσει ένα σύνολο με αρχές, με αγωνιστική ταυτότητα, με σεβασμό στην ιστορία του συλλόγου. Ένα σύνολο που δεν στηρίζεται σε κραυγές, αλλά σε έργο και πλάνο.
Ο Μπαρτζώκας δεν χρειάζεται να αποδείξει τίποτα. Η πορεία του, οι τίτλοι, ο τρόπος που στέκεται στα δύσκολα, η διαχείρισή του στις κρίσεις, αρκούν. Είναι ο άνθρωπος που κράτησε τον Ολυμπιακό όρθιο όταν άλλοι θα είχαν καταρρεύσει. Που δημιούργησε ομάδες με χαρακτήρα, που ανέδειξε παίκτες, που δεν παρασύρθηκε ποτέ από τη φασαρία.
Και αυτό ακριβώς τους ενοχλεί: η ψυχραιμία του, η πίστη του στο έργο του, η αυτοπεποίθηση που πηγάζει από τη γνώση. Όσο εκείνοι ψάχνουν δικαιολογίες, ο Ολυμπιακός προχωρά. Και ο κόουτς του, μεθοδικά, στήνει ξανά και ξανά ομάδες που τιμούν τη φανέλα και το όραμα του συλλόγου.
Η εμμονή τους, λοιπόν, είναι το μεγαλύτερο παράσημο του Μπαρτζώκα. Γιατί όταν ο αντίπαλος δεν μιλά για τη δική του ομάδα αλλά για εσένα, τότε κάτι κάνεις πολύ σωστά.
Και αυτό ο «Σκακιστής» το ξέρει καλύτερα από όλους: στο τέλος, τη νίκη δεν την κερδίζει ο πιο θορυβώδης, αλλά εκείνος που σκέφτεται δύο κινήσεις μπροστά.