Πόσες φορές έχει βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο ο Ολυμπιακός του Μεντιλίμπαρ και δεν τα έχει βγάλει πέρα; Ελάχιστες θα λέγαμε, μιλώντας για εκτός έδρας παιχνίδι κατά κόρον… Με την Μακάμπι; Με τη Φενέρμπαχτσε; Με την Πόρτο; Αντέδρασε παντού, ακόμη και όταν οι πιθανότητες δεν έδειχναν με το μέρος του. Έτσι και στην παγωμένη Αστάνα, όπου οι «ερυθρόλευκοι» είχαν την πίεση και το «πρέπει» με το μέρος τους.
Στα δύσκολα μην τους φοβάσαι, όμως! Απέδειξαν για άλλη μια φορά ότι αυτό το σύνολο που έχει φτιάξει ο Βάσκος, έχει το μέταλλο και τη νοοτροπία που θα τη ζήλευαν και τη… ζηλεύουν πολλοί. Μια ομάδα που όταν πατάει χορτάρι, ή χλοοτάπητα αν θέλετε, νιώθει ίση με όλους, καλύτερη από πολλούς. Γι’ αυτό και έχει τέτοια απόδοση, επειδή δεν φοβάται κανέναν.
Το διάβασμα του παιχνιδιού ήταν άριστο από τον κόουτς, ο οποίος όταν κάνει λάθη «δεν φοβάται» να τα αναγνωρίσει και φυσικά να τα διορθώσει. Έδωσε φανέλα βασικού σε Τσικίνιο και Ποντένσε οι οποίοι φαινόταν πως δεν είχαν ρυθμό, αλλά τόλμησε να τους αλλάξει παρότι είναι από τους κορυφαίους που έχει στα χέρια του. Το γύρισε σε 4-4-2, βάζοντας Στρεφέτσα, Ταρέμι και δικαιώθηκε στο έπακρο. Οι Πειραιώτες έγιναν ακόμη καλύτεροι, ισοπέδωσαν τους Καζάκους που δεν ήξεραν από πού τους ήρθε!
Ο Αναρμπέκοφ δεν θα τα έβγαζε όλα, ο… πανούργος Ζέλσον τον νίκησε με πανέξυπνο τρόπο. Τα δοκάρια… σφύριζαν και τραντάζονταν, οι Ελ Κααμπί και Ταρέμι σπαταλούσαν ευκαιρίες που άλλες φορές θα τις μετουσίωναν σε γκολ. Το σκορ με κάποιο περίεργο τρόπο έμεινε στο 1-0 και η Καϊράτ γλίτωσε από ένα 3 ή 4-0, το οποίο θα ήταν και αντιπροσωπευτικό.
Για να έχει ο Ολυμπιακός, όμως, αυτή τη δημιουργία, έπρεπε ο Έσε με τον Μουζακίτη να δώσουν για άλλο ένα παιχνίδι μια παράσταση ιδιαίτερα υψηλού επιπέδου. Μετά το δεύτερο μέρος με τη Ρεάλ και το ματς με τον ΟΦΗ, η Καϊράτ αντιλήφθηκε πως δεν μπορούσε να επιτεθεί από τον άξονα όπως συνηθίζει. Πήγε το ματς στο πλάι, αλλάζοντας τον τρόπο παιχνιδιού της. Ούτε και στο πρώτο μέρος βέβαια κατάφεραν να παίξουν στην πλάτη της άμυνας των Πειραιωτών, όπου Μπιανκόν, Ορτέγκα και Πιρόλα καθάριζαν κάθε μπάλα.
Ο Τζολάκης ήταν σταθερότατος στις εξόδους του, δεν χρειάστηκε να κάνει όμως κάποια επέμβαση επί της ουσίας. Ο Ροντινέι είχε την κατάλληλη ισορροπία, αλλά άσχημα στημένα, ο Ζέλσον είναι σταθερά ο καλύτερος εξτρέμ τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Ο Στρεφέτσα είναι σε σταθερή ανοδική πορεία, φτιάχνοντας για τους συμπαίκτες του και τον εαυτό του, ενώ τακτικά είναι άριστος.
Ο Ολυμπιακός πήρε ένα τρίποντο που θα έπρεπε να έχει βρει νωρίτερα, αφού το πιο λογικό τώρα θα ήταν να έχει 7 πόντους και να έψαχνε 3 πόντους, άντε το πολύ 4! Πλέον, αναζητά το απόλυτο απέναντι σε Λεβερκούζεν (εντός) και Άγιαξ (εκτός). Αυτά τα παλικάρια τα μπορούν όλα, αλλά και να μην το καταφέρουν πάλι μάγκες θα ‘ναι. Είναι σημαντικό όμως για τον στρατηγό και τους στρατιώτες του να ορίζουν τη μοίρα τους. Ένα, ένα τα παιχνίδια και βλέπουμε…